بخش ۶۲ - جواب زن به شوهر خود

زن جوابش داد کای مرد خدا

ای که هستی در عبادت پارسا

آنچه فرمودی درست است ای رفیق

لیک گم کردی در این وادی طریق

آنکه او از تو توکل خواسته

هم وی این دکان کسب آراسته

فهو حسبی را شنیده‌ستی از آن

و ابتغوا من فضله را هم بخوان

آن توکل از دل دانای توست

کسب و حرفت کار دست و پای توست

خواستند از دل توکل ای همام

وز جوارح کسب با سعی تمام

رو زمین از خار و از خس پاک کن

آب ده پس دانه اندر خاک کن

تکیه کن آنگه به لطف کردگار

گو خدایا دانه از خاکم برآر

قفل برزن بر در دکان به شب

وانگهی بسپار دکان را به رب

از توکل هیچکس بابا نشد

تا رهِ تزویج را پویا نشد

تا نگردی گرد تزویج و سِفاد

کی توکل در برت کودک نهاد