شمارهٔ ۱۱۵

شد سرشگم ز آرزوی روی تو چون روی تو

وز فراق روی تو بگداختم چون موی تو

جان من پاینده اندر تن ز مشگین موی تست

دل بود روشن ز روی فرخ دلجوی تو

از نهیب تیر مژگان و کمان ابرویت

جز دل من هیچ دل دیدن نیارد روی تو

تا فکندی گوی نیکویی تو در میدان مهر

هیچ چوگان‌زن ندید از من سبک‌تر گوی تو