شمارهٔ ۱۱۷

شد از بهار خجسته سپاه برد شکسته

بر اوستاد موفق بهار باد خجسته

همیشه بادا دستش بدست ساغر و دسته

رخ ولیش شکفته دل عدوش شکسته

همیشه باد دل آن کفیده چون دل پسته

که دل ندارد با او بدوستاری بسته

همیشه همچو فرشته ز مرگ بادا رسته

که فعلش آن فرشته است و رسمش آن فرشته

رونده بادا دولت بدو چو باز بمسته

زمانه پیشش بر پای و او بتخت نشسته

ببزمش اندر بازار خوبرویان بسته

بباغ دولتش اندر درخت شادی رسته

ز تنش رنج رمیده ز جانش انده جسته

زمانه یارش با دو ستاره بادش جسته

به آب دولت بادا مدام رویش شسته

سر محبش سبز و تن عدویش خسته