شمارهٔ ۱۲۰

هین قدح، شمع شبستان این است

مونس خلوت مستان این است

پر ترک ده که به ذوقی برسیم

مرکبم تا به گلستان این است

باش تا سجده میخانه کنیم

کعبه باده پرستان این است

غافل از طوق صراحی مگذر

دست زن مروه مستان این است

یک بت ساده و یک بط باده

برگ و سامان زمستان این است

می و خمار و خرابات مغان

درس استاد دبستان این است

گردن تاک به بازی نبرند

سر و سر فتنه بستان این است

کهربا رنگ و تهمتن زور است

زال یا رستم دستان این است

می فردوس «نظیری » جستی

به میان آمده بستان این است