شمارهٔ ۱۸۹

به اجل، کار دل زار مرا وا مگذار

به امید دگری کار مرا وا مگذار

ترک آزار مرا مرحمتش نام مکن

مرحمت می‌کنی، آزار مرا وا مگذار

بنشین، کار به جان آمده و جان بر لب

دم دیگر، دل بیمار مرا وا مگذار

بی غمم چون هدف ناوک آسوده‌دلان

جانب خاطر افگار، مرا وامگذار

عمر میلی به وفای تو تلف شد، زنهار

که حق خدمت بسیار مرا وا مگذار