شمارهٔ ۲۶۷

ما مصیبت زدگان را چه تواضع به ازین

که به هر جا بنشینیم، فغان برخیزد!

بس که درد از گل هجران تو بردیم به خاک

سبزه از تربت ما ناله کنان برخیزد