شمارهٔ ۴۴۷

دلم از روی تو خوش، خاطرم از موی تو خوش

وه چه خوش بودی اگر می شدم از خوی تو خوش

هر بتی را دو سه چیزی ز سراپای خوش است

بود از ناخن پا، تا سر گیسوی تو خوش

یارب ای ماه خوش اندام، دلت خوش باشد

که دل ناخوش ما گشت ز پهلوی تو خوش