شمارهٔ ۱۰

خوش است موسم اردیبهشت و باغ صفا

علی الخصوص کند یار اگر به عهد وفا

بیا به طرف چمن تا گل از تو شرم برد

که پیش روی تو گل را کم است قدر و بها

بیا که بیشتر از هفته ای نخواهد بود

در این چمن گل و بلبل ز شوق نغمه سرا

شبی که ماه بر اشجار تابد اندر باغ

چه خوشتر است از دیدار یار ماه لقا

ز درس مدرسه نبود به غیر بحث و جدل

بیا به میکده بنگر طریق صلح و صفا

برو طبیب، طبیبم بود خدای که هست

به دست او دل یار و به دست یار شفا

تمیز میدهد آنکس میان عشق و هوس

که همچو آیتی از نور وحی یافت ضیا