رباعی شمارهٔ ۲۹۰

هر روز بود تو را جفایی نو نو

تا جامهٔ صبر من بدرد جو جو

یک ذره ز نیکیت ندیدم همه عمر

بیرحم کسی تو، آزمودم، رو رو