رباعی شمارهٔ ۳۵۰

گر من نه به دل داغ برافکنده‌امی

با تو ز غم آزاد و تو را بنده‌امی

ور من نه ز دست چرخ پر کنده‌امی

در پای تو کشته و به تو زنده‌امی