رباعی شمارهٔ ۱۱

بی‌دولت عشق زندگانی نفسی‌ست

هنگامهٔ عشرتِ جوانی هوسی‌ست

بی‌باد بهار جای گل در گلشن

یا دستهٔ خار خشک یا مشت خسی‌ست