رباعی شمارهٔ ۵۲

در باغ جهان تو هم گل زیبایی

بویا و دل‌انگیز و چمن‌آرایی

عمری‌ست که گل‌های دگر می‌خندند

ای غنچهٔ تر چرا تو لب نگشایی؟