شمارهٔ ۱ - فی مدح الامام ابی عبدالله الصادق سلام الله علیه

ربیع است و دل بر جمال تو شائق

نه بر لاله و ارغوان و شقائق

ربودی تحمل زمن، گل ز بلبل

چه لیلی ز مجنون و عذرا ز وامق

به بوی خوش گل شود مست بلبل

به بوی تو دیوانه بیچاره عاشق

نه چون خط نیکویت اندر ریاحین

نه چون سنبل مویت اندر حقائق

نه زیباست با قامتت شاخ طوبی

نه لایق بسرو قدت نخل باسق

توئی دوحۀ بوستان معارف

توئی گلبن گلستان حقائق

توئی عقل اقدم توئی روح عالم

محیط دوائر مدار مناطق

توئی نیر اعظم و نور انوار

چراغ معارف فروغ مشارق

توئی منطق حق و فرمان مطلق

الی الحق داع و بالحق ناطق

امام الهدی صالح بعد صالح

دلیل الوری صادق بعد صادق

خلیف البقی جعفر بن محمد

کثیر الفواضل عظیم السوابق

دلیل حقیقت لسان شریعت

امام طریقت بکل الطرائق

به تجلیل او دشمن و دوست یکسان

به تحلیل او هر مخالف موافق

ز منصور مخذول چندان بلا دید

لقد کاد تنهدّ منه الشواهق

سر اهل ایمان سر و پای عریان

بسی رفت در محفل آن منافق

نگویم ز گفت و شنودش که بودش

کسمّ الأفاعی و حدّ البوارق

چنان تلخ شد کامش از جور اعداء

که شد سمّ قاتل بر او شهد فائق